Ναι! Άρχισα τα "πότε θα τα ξαναπούμε", "πέρασες καλά" κλπ. Μάλλον πέρασε καλά. Αόριστος. Τον πήρα τηλέφωνο τέσσερις φορές, άφησα δύο μηνύματα στον τηλεφωνητή και τρία sms. Δε λέω, τον πίεσα. Αλλά να που απάντησε!-Περνάω καλά μαζί σου αλλά είμαι σε άλλη φάση τώρα και καλύτερα να απομακρυνθώ για το καλό σου!
Είπε.
Για το καλό μου! Ε λοιπόν αυτό τον αλτρουισμό δεν τον κατάλαβα ποτέ. Ποιό καλό μου και πού ξέρεις εσύ ποιό είναι το καλό μου; Και αφού τόσοι άντρες πιά σ' αυτό τον κόσμο νοιάζονται πάνω απ' όλα για το δικό μου το καλό, εγώ γιατί υποφέρω;
Θα ΄θελα να τα διαγράψω όλα! Να μη νιώθω, να μη θυμάμαι. Στην 'Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού' εγώ θα έδινα άλλο τέλος! Ολική λήθη χωρίς επαναφορά! Χωρίς cracks, χωρίς χακερισμούς! Είμαι δυνατή, το ξέρω πως είμαι. Είμαι ανεξάρτητη και δυνατή!
.....................................................................................................................................................................
Βαριέμαι! Θα πάρω τον Ηλία απ' τη δουλειά να πάμε για ποτό. Δεν υπάρχει περίπτωση να αρνηθεί.
Α! Ναι, καλά κατάλαβες! Εδώ δεν υπάρχει κανένα post-it! Γιατί αν υπήρχε θα έπρεπε να είχε γραφτεί χρόνια πριν και θα φώναζε πάνω σε κόκκινο χαρτί με neon φωτισμό:
"Μείνε μακριά απ' όλους τους μαλάκες του κόσμου!"
